Z cukrzycą na urlopie

Trzeba jednak do takich wakacyjnych wyjazdów odpowiednio się przygotować. Wybierając miejsce urlopowe, należy zwrócić uwagę, aby klimat był raczej umiarkowany.
Lepiej nie jechać w tropiki w szczycie sezonu, nie wskazane są wysokie temperatury i duża wilgotność powietrza. Przed urlopem warto odwiedzić lekarza, aby omówić z nim swoje plany. Warto na taką wizytę umówić się 2-4 tygodnie przed wyjazdem, aby diabetolog po badaniach ocenił stan zdrowia pacjenta i ewentualnie miał czas na zmianę sposobu leczenia.

W kraju i za granicą
Wyjazdy zagraniczne wymagają od osób z cukrzycą staranniejszego przygotowania. Muszą one bowiem pamiętać o niezbędnych dokumentach, stosownym zapasie leków i bezpiecznym trybie życia. Warto zaopatrzyć się np. w breloczek lub wisiorek z adnotacją "choruję na cukrzycę" - po polsku i po angielsku, który należy nosić przy sobie. Dobrze też nauczyć się kilku przydatnych zwrotów w języku, jaki obowiązuje w odwiedzanym kraju: na przykład "mam cukrzycę", "przyjmuję insulinę", "to są moje leki", "daj mi cukier".
W kraju niezbędne w podróży są dokumenty potwierdzające fakt ubezpieczenia zdrowotnego np. legitymacja ubezpieczeniowa, aktualny formularz RMUA, odpowiednie zaświadczenie od pracodawcy. Bez tych dokumentów lekarz nie może wypisać recepty.

Konieczne zapasy
Chory na cukrzycę musi pamiętać, aby wziąć ze sobą w podróż zapas insuliny, igieł, pasków testowych i dodatkowy wstrzykiwacz. Insulinę przewozić najlepiej w 2 torbach, w ilości co najmniej 2 razy większej niż to konieczne na czas podróży. Najlepiej mieć ze sobą 2 glukometry z dodatkowymi bateriami w 2 torbach podręcznych. Osoby chore na cukrzycę typu 1 powinny mieć przy sobie zestaw do ratunkowego podania glukagonu. Chorzy przyjmujący leki doustne zawsze powinni mieć przy sobie zapas leków.
Do podręcznego bagażu należy włożyć przekąski w postaci węglowodanów prostych (tabletki glukozowe, cukierki) do zwalczania objawów hipoglikemii oraz węglowodanów złożonych (batoniki, krakersy) do zastąpienia posiłku, gdy będzie opóźniony. Należy wziąć wszystkie na co dzień stosowane leki oraz dodatkowe recepty. Trzeba też stale mieć przy sobie identyfikator informujący o chorobie.