Były prezydent Łomży był konkretny i życzliwy

- Gdy mógł pomóc, zawsze to robił - wspomina Danuta Tryc, która od 29 lat prowadzi sekretariat prezydenta Łomży. - Miał w naturze pomaganie innym. Wsłuchiwał się w innych ludzi i nigdy nie stwarzał dystansu. Nigdy nie pracowaliśmy w napięciu czy w stresie. Bardzo się staraliśmy wtedy wszyscy pracować jak najlepiej, wdzięczni za ten komfort pracy.

Edward Matejkowski w 1982 r. został naczelnikiem wydziału spraw obywatelskich.
- Prezydent pomógł mi na samym początku, bo przecież była to zupełnie inna praca niż w Urzędzie Miasta i Gminy w Nowogrodzie, gdzie byłem sekretarzem - opowiada Matejkowski.

- Pracowało nam się świetnie. Zawsze wiedział, czego chce, ale nie zachowywał się, jakby miał panaceum na mądrość. Pytał innych o opinie, sugestie, zwłaszcza praktyczne rozwiązania. To było dla niego ważne. Miał wizję polityczną, ale chciał ją zrealizować jak najlepiej, dlatego konsultował się z praktykami.

Na stanowisko prezydenta Jerzego Newelskiego powołał premier Piotr Jaroszewicz. Za jego prezydentury zbudowano osiedle domków jednorodzinnych Maria, rozpoczęto budowę Miejskiego Domu Kultury-Domu Środowisk Twórczych. Przyszło mu rządzić miastem w najtrudniejszym dla Polski okresie. Zdaniem współpracowników - przed wprowadzeniem stanu wojennego i tuż po był we wszystkich większych zakładach pracy. Rozmawiał z załogą, starał się tonować niepokoje i niezadowolenie społeczne.

- Cały czas był pod telefonem - mówi Danuta Tryc. - To był ciężki okres. Widać było, że pan prezydent naprawdę wszystko przeżywa, że wszystkim się przejmuje.
- Wspaniały kolega - podkreśla Edward Matejkowski. - Jego śmierć mnie zaskoczyła. Jeszcze kilka tygodni temu go widziałem, rozmawialiśmy. Gdy przeczytałem nekrolog, nie mogłem uwierzyć.