Dom pełen światła

Jak zamontować świetlik

Jak zamontować świetlik

Przed montażem świetlika należy precyzyjnie zaznaczyć miejsce jego wykonania. Otwór sufitowy ma średnicę około 30 cm i w wypadku stropu belkowego musi być wykonany między krokwiami. Podobny otwór wykonuje się w dachu. Kolejnym etapem jest precyzyjne zamontowanie elastycznej rury światłonośnej, w której można umieścić dodatkowy przewód oprawy oświetleniowej, po czym podłącza się ją do instalacji elektrycznej. Dzięki temu świetlik przyjmuje w nocy funkcję lampy. Ostatnim krokiem jest montaż kopuły dachowej (na górnej krawędzi przewodu), która może posiadać dodatkową funkcję "przewietrzania" oraz rozpraszacza światła na ramie sufitowej. Ponadto zaleca się zastosowanie dodatkowego ocieplenia rury za pomocą wełny mineralnej o grubości 5 cm.
Gdy montujemy świetlik w domu już całkowicie wykończonym, trzeba zdemontować fragment pokrycia, ale przy tak niewielkiej powierzchni nie jest to trudne.

Stosowanie świetlika jest szczególnie zalecane w pokojach dzieci, nad stanowiskami pracy, w pracowniach komputerowych oraz we wszystkich innych pomieszczeniach, w których szczególnie intensywnie używamy wzroku - mówi Piotr Lipski, szef białostockiej firmy Next, zajmującej się dystrybucją i montażem systemów świetlików dachowych.

Samowystarczalny system

Świetliki dostarczają w słoneczny dzień do pomieszczenia od 6 tys. do 10 tys. lumenów światła (tradycyjna stuwatowa żarówka - ok. 1200 lumenów). Są praktycznie niezniszczalne (żywotność tradycyjnej żarówki to ok. 2 tys. godzin) i po ich zamontowaniu nie ma już dodatkowych opłat za eksploatację.
- Kopułę świetlika należy montować na najbardziej nasłonecznionej, południowej części dachu - radzi Witold Konopka, specjalista z firmy Next. - Unikamy miejsc zacienionych przez drzewa lub sąsiednie budynki. Rura światłonośna powinna być jak najbardziej naciągnięta oraz jej droga musi być jak najkrótsza i jednocześnie najprostsza, aby przepuszczała maksymalną ilość światła. Pora dnia, roku, pozycja słońca, długość i szerokość geograficzna mają także wpływ na ilość uzyskanego w pomieszczeniu światła. Nawet kolor ścian ma znaczenie.

Prosta konstrukcja

Świetliki rurowe składają się właśnie z umieszczonej na dachu kopuły zbierającej światło, giętkiej rury światłonośnej i rozpraszacza pryzmatycznego, który równomiernie rozprowadza światło w pomieszczeniu. Element montowany w płaszczyźnie dachu może mieć kształt płaski, wyglądem przypominający małe okno połaciowe. Może być również półokrągły, w kształcie kopuły.

Między dachem a sufitem montowany jest tunel światłonośny, o różnym przekroju (250 - 550 mm) i długościach. Tunel światłonośny może być wykonany z elastycznej harmonijki albo z kilku połączonych ze sobą sztywnych elementów z aluminium pokrytego powłoką odbijającą światło.

Tunel elastyczny stosuje się wówczas, gdy na jego drodze znajdują się przeszkody. Łatwo go wtedy wygiąć, by je ominąć. Jeśli droga z dachu jest prosta i bez przeszkód, najlepiej wybrać tunel sztywny, złożony z dwóch elementów kolankowych i dwóch rur. Dzięki takiej konstrukcji łatwo nadać mu potrzebny kąt nachylenia.

Nie do każdego sufitu

- W suficie pomieszczenia montuje się zestaw, wykonany z akrylu, z elementem wykończeniowym w postaci pierścienia - wyjaśnia Witold Konopka. - Możemy pokusić się o zestaw elektrycznego oświetlenia.

Wówczas świetlik z zestawem oświetleniowym po zmroku może służyć jako elektryczna lampa. Razem ze świetlikiem można też instalować element wentylacyjny. To dobre rozwiązanie do łazienki, zwłaszcza słabo wentylowanej.
Świetlik można montować w dowolnym pomieszczeniu, gdzie potrzebne jest naturalne oświetlenie. Nie ma znaczenia, czy pomieszczenie to znajduje się na poddaszu, czy na parterze. Jedyny warunek: musi to być ostatnia kondygnacja.
Świetliki tunelowe nie wymagają specjalnych zabiegów konserwacyjnych. Tunel światłonośny nie wymaga czyszczenia, a zestaw rozpraszający światło jest uszczelniony i zabezpieczony przed dostawaniem się kurzu do środka.