Magiczna moc tańca

Rama, trzymanie, czy wypadnięcie poza rytm - te sformułowania jeszcze jakiś czas temu zwykłemu śmiertelnikowi kojarzyły się z różnymi dziedzinami życia, ale na pewno nie z tańcem. Do czasu gdy za sprawą mass mediów taniec trafił z sal treningowych wprost do domów. Kursy na płytach dvd, programy telewizyjne i porady ekspertów w prasie kolorowej sprawiły że bez względu na wiek tańczyć chce każdy. Prawdziwe oblężenie przeżywają szkoły tańca. Minęły już czasy gdzie taniec był tylko domeną ludzi młodych, silnych i kreatywnych. Coraz częściej powstają grupy hobbystyczne, gdzie średnia wieku bliska jest czterdziestce, a taniec jest formą relaksu po ciężkim dniu pracy. Choć w takich grupach oficjalnie nie ma żadnej rywalizacji, to każdy chce wypaść jak najlepiej. Nie ma tu miejsca na walkę, liczy się jedynie umiejętna współpraca w parze. Nie bez przyczyny trenerzy tańca często powtarzają im słowa z legendarnego hitu Budki Suflera - "Bo do tanga trzeba dwojga".
Więcej niż pasja
Spotykają się raz w tygodniu, by przez niespełna dwie godziny wytrwale szlifować umiejętności. Ich marzeniem jest tańczyć tak jak ich młodsi koledzy z zawodowych grup, ale nie tylko. Często chcą udowodnić innym, a przede wszystkim sobie, że mogą tak samo płynnie poruszać sie na parkiecie, jak gwiazdeczki z telewizora. Inni robią to dla zdrowia i relaksu.
- Żyjemy w bardzo stresujących czasach, wypełnionych kłopotami w pracy lub w szkole, bezrobociem, szarą, zwykłą codziennością. Najlepszym odreagowaniem jest taniec - mówi Anna Rajkowska, uczestniczka jednego z kursów tańca w Łomży. - Jest to moja pasja i postanowiłam, że do perfekcji opanuję tę trudną sztukę - dodaje.
Choć kroki walca angielskiego, fokstrota czy salsy na szklanym ekranie wyglądają dość prosto, to w zderzeniu z rzeczywistością na parkiecie bywa już zdecydowanie trudniej. Nagminne deptanie po palcach, niewłaściwa postawa, czy mylenie kroków są na porządku dziennym.
- Taniec to trudna sztuka. Tylko ciężka i wytrwała praca pozwoli poznać jej tajniki - uważa Jacek Baczewski - trener tańca w Regionalnym Ośrodku Kultury w Łomży. - Solidna i ciężka praca daje duże szanse na osiągnięcie upragnionego efektu, nie ma co zrażać się pierwszymi niepowodzeniami, trzeba uwierzyć w siebie - dodaje.
Nauka tańca składa się z trzech etapów. 20-30- osobowe grupy pod okiem trenera poznają podstawowe kroki i doprowadzają je do perfekcji. W przerwach można zaczerpnąć cennych porad lub też poznać ciekawostki o historii konkretnego tańca. Choć po skończeniu kursu uczestnicy nie dostają żadnego dyplomu czy certyfikatu, to zgodnie mówią że i tak warto było. - Mamy coś cenniejszego: spełniliśmy swoje marzenia - mówią zgodnie.
Panowie górą
- Kilka edycji "Tańca z gwiazdami sprawiło, że coraz częściej na zajęciach pojawiają się panowie, często stanowiąc większość grupy - mówi Baczewski. Kilka lat temu trzon grup tanecznych stanowiły kobiety, mężczyźni byli przysłowiowymi rodzynkami. Teraz taniec jest tak samo popularny wsród mężczyzn, jak motoryzacja czy piłka nożna. Sytuacja diametralnie zmieniła się po emisji programu. Teraz często ponad połowę grupy stanowią panowie i na zajęciach - z konieczności - muszą tańczyć w parze. To samo można zaobserwować na turniejach tańca, gdzie w wielu przypadkach na trybunach zasiada męska publiczność.
Taniec jest sztuką dla pewnych siebie. Tu nie ma miejsca na grymasy. Już pierwsze kroki wprowadzają człowieka w magiczny świat. Świat, w którym nie ma szarej, często bezlitosnej codzienności. Kto choć raz go zasmakuje, pozostanie mu wierny na zawsze.