Pociągiem do Warszawy w 9 godzin

Taka wyprawa miała w sobie pewne ryzyko. Częste awarie autobusów powodowały, że podróżni spóźniali się na pociąg.

Po zawieszeniu linii do Czerwonego Boru, uruchomiono połączenie z Białymstokiem i Ostrołęką, a więc z miastami, przez które przebiegała kolej. Nie może zatem dziwić, że zaczęto myśleć o doprowadzeniu kolei do Łomży, by w ten sposób uzyskać bezpośrednie połączenie z Warszawą.

Rozpatrywano dwie możliwości - pociągnięcie linii do Czerwonego Boru lub Śniadawa i w dalszej kolejności przedłużenie jej do Grajewa. Proponowano także, aby kolej była elektryczna, co można by wykorzystać przy oświetleniu miasta. Ostatecznie pomysł upadł, i w 1915 roku pierwszy pociąg na łomżyński dworzec przyciągnął parowóz. W czasie I wojny światowej Niemcy rozpoczęli prace nad połączeniem Łomży z Kolnem. Temat ten powrócił po odzyskaniu niepodległości, jednak bez rezultatu.

Najważniejsze było połączenie z Warszawą. Początkowo z Łomży do Warszawy, przez Ostrołękę i Małkinię, odchodziły trzy pociągi, ale z Warszawy tylko jeden. Czas ich przejazdu wynosił 7, 8, i 9 godzin. Później podróż skróciła się do niecałych 5 godzin. Oprócz tego Łomża posiadała połączenie z Białymstokiem i Siedlcami.
Trzeba też wspomnieć o dworcu.

Przez 15 lat był to drewniany barak. Budynek murowany oddano do użytku w 1929 roku. Po zniszczeniu w 1944 roku znów pojawił się drewniany barak z poczekalnią i barem. Warto również wspomnieć o kolejce wąskotorowej Łomża - Myszyniec. W XX-leciu międzywojennym na tej trasie kursowały dwa pociągi, jeden z nich jechał około 2,5 godziny, drugi cztery.

Komunikacja autobusowa uzupełniała kolej. O ile w przypadku kolei najważniejsze było połączenie z Warszawą, to komunikacja autobusowa skupiała się na połączeniach Łomży z miejscowościami w regionie.

W dwudziestoleciu międzywojennym z Łomży kursowały autobusy m.in. do: Białegostoku, Małkini, Czyżewa, Kolna, Grajewa, Suwałk. Był także jeden autobus do Warszawy przez Ostrołękę i Pułtusk.