Problemy rolników z realizacją talonów na paliwo

Okazuje się, że talonami za paliwo można zapłacić najczęściej tylko w stacjach należących do dużych koncernów paliwowych. Aby do nich dotrzeć rolnik musi pokonać jednak nawet kilkadziesiąt kilometrów.
Ustawa wprowadzająca bony paliwowe weszła w życie w minionym roku. Talony takie otrzymuje każdy właściciel gospodarstwa rolnego posiadający ciągnik i opłacający podatki. Za każdy hektar użytków rolnych przysługuje rolnikowi 22,40 złotego na pół roku. Na przykład w gminie Sejny są to kwoty od 12,20 zł (pół hektara) do 3000 zł.
- Problem nie w tym na jaką kwotę ma się talony, ale gdzie je zrealizować - narzekają rolnicy.
- Talonów nie przyjmuję, bo nie stać mnie na kredytowanie państwa - usłyszeliśmy w stacji paliw w Puńsku. - W roku poprzednim sprzedałem na talony około 30 tysięcy litrów oleju napędowego. Na część pieniędzy czekam do dziś.
Jego zdanie podzielają właściciele innych, prywatnych stacji. Bony paliwowe realizują stacje należące do dużych koncernów takich jak PKN Orlen. W stacji tej sieci w Sejnach sprzedaż oleju napędowego we wtorek wzrosła trzykrotnie. W Sejnach są w sumie trzy stacje, w których talony realizują rolnicy z całego powiatu. Jedyną prywatną stacją przyjmująca w rozliczeniu talony, była stacja w Wiżajnach.
- Rolnicy będą mieli problemy z realizacją bonów, dopóki nie zmieni się systemu - mówi Krzysztof Tołwiński, prezes Podlaskiej Izby Rolniczej. Jeżeli przedsiębiorca czeka cztery miesiące na zwrot VAT-u, to oczywiste jest, że mniejszych punktów nie stać na to, by kredytować państwo.
Czy firmy mają obowiązek przyjmowania bonów paliwowych? W opinii Ministerstwa Fianansów tak. W ustawie znajduje się bowiem zapis, że "bony są prawnym środkiem płatniczym", a więc takim samym jak pieniądze. Odmowę przyjęcia bonów przez sprzedawcę można więc porównać do odmowy przyjęcia pieniędzy. Z drugiej strony prywatny przedsiębiorca zawsze może odmówić klientowi sprzedaży towaru.
Rolnicy klną i w poszukiwaniu paliwa na talony przemierzają dziesiątki kilometrów. Tracą nie tylko nerwy, ale i czas, który mogliby wykorzystać na prace przy żniwach. Te zaś nawet na polskim biegunie zimna, czyli w gm. Wiżajny, trwają pełną parą.