Skończył się jeden z najdłuższych białostockich procesów

Sąd Okręgowy odrzucił apelację prokuratora i podtrzymał uniewinniający wyrok dla dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku. Zdzisława S. została oskarżona o niedopełnienia obowiązków w zakresie kontroli nad wydatkowaniem państwowych pieniędzy na likwidację barier architektonicznych w mieszkaniach osób niepełnosprawnych.

- Żeby przypisać odpowiedzialność karną, trzeba udowodnić, że oskarżona świadomie godziła się, czy przyzwalała na przestępne działania swoich podwładnych - mówił w uzasadnieniu sędzia Dariusz Niezabitowski.

Ana to nie było dowodów. Sąd nie uwzględnił w zasadzie apelacji żadnej ze stron (obrona domagała się uniewinnienia skazanych). Dokonał jednak pewnych modyfikacji w opisie zarzucanych czynów, przez co trzem skazanym (w tym dwóm przedsiębiorcom, którzy mieli zawyżać kosztorysy) na kary w zawieszeniu złagodził wyroki, a wobec jednej osoby warunkowo umorzył postępowanie. Prawomocnie uniewinniony został Bogdan K. - jeden z pracowników ośrodka. Orzeczenie jest prawomocne.

To jeden z najdłuższych białostockich procesów, którego początku sięgają 2007 r. Dotyczy wydarzeń sprzed ponad 9 lat. Kilkadziesiąt poszkodowanych osób skarżyło się, że remonty wykonano nierzetelnie. Ponadto prokuratorskie śledztwo wykazało, że w latach 2003-2004 budowlańcy w kosztorysach uwzględniali prace, których nie wykonali. Pracownicy MOPR-u, nadzorujący roboty, nie dopełnili obowiązków. W protokołach odbioru potwierdzali np. instalację siedziska, co nie miało miejsca. W sumie straty szacuje się na 15,5 tys. zł (w każdym przypadku od kilku do kilkunastu złotych).

- Podmiotem odpowiedzialnym za zakres i jakość robót nie był Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Białymstoku, ale sami inwestorzy, czyli osoby niepełnosprawne - podsumował sędzia Niezabitowski. Jego zdaniem właśnie to było źródłem nieporozumienia.