Tarczniki to groźne szkodniki. Atakują storczyki oraz inne rośliny w domu i ogrodzie. Sprawdź, jak je rozpoznać i zwalczać

Tarczniki znajdują się w ścisłej czołówce najbardziej uciążliwych szkodników roślin. Nie dość, że żywią się ich sokiem, który wysysają z tkanek, to jeszcze świetnie się maskują, sprawnie rozmnażają i dysponują mechanizmem obronnym w postaci sztywnego, brunatnego, wypukłego, chitynowego pancerzyka, który potrafi skutecznie ochronić je przed niesprzyjającymi czynnikami zewnętrznymi i niektórymi środkami ochrony roślin.

Tarczniki są małymi owadami należącymi do pluskwiaków. Samice prowadzą zwykle osiadły tryb życia, samce natomiast w pewnych stadiach rozwoju mogą mieć skrzydła, dzięki którym się przemieszczają. Samice są żyworodne, a wydane przez nie potomstwo w postaci larw, może przemieszczać się po roślinie, poszukując dla siebie miejsca do dalszego życia. Owady przechodzą kilka stadiów rozwojowych, podczas których ich wygląd się zmienia. Młode larwy mają jasne, a nawet bezbarwne pancerzyki, są maleńkie i trudne do zauważenia. Z kolei samce, w przeciwieństwie do samic, mogą być ruchome i mogą posiadać skrzydła, co może utrudniać ich identyfikację. Samice są brązowawe i łatwo je wziąć za niewielki guzek na roślinie.

Sprawdź: Jak zwalczać ziemiórki, czyli muszki, które wylęgają się w doniczkach. To szkodniki roślin

Tarczniki są malutkie, ale mogą wyrządzić na roślinie poważne szkody, a nawet doprowadzić do jej obumarcia, dlatego trzeba z nimi walczyć zdecydowanie i to na różne sposoby, bo są trudne do wytępienia.
Tarczniki najchętniej osiedlają się w okolicy nerwów liściowych na spodniej stronie liścia (w przypadku silnie zaatakowanych roślin, szkodniki osiedlają się też na pędach i ogonkach liściowych). Jeśli rośliny marnieją, pomimo właściwej pielęgnacji, koniecznie obejrzyjmy uważnie liście od spodu.
Tarczniki przytwierdzają się do podłoża za pomocą pancerzyka. Robią to tak skutecznie, że deszcz czy wiatr nie są w stanie ich strącić. Trudno jest nawet usunąć je przez delikatne pocieranie palcem, gdyż odczepiają się od liścia dopiero wtedy, gdy zeskrobiemy je paznokciem lub patyczkiem. I właśnie taki sposób ich usuwania uważany jest za podstawową metodę walki ze szkodnikiem.

Tarczniki z roślin usuwa się mechanicznie. Aby jednak zabieg przyniósł zadowalający efekt, należy usuwać owady bardzo starannie za pomocą patyczka do uszu lub wacika, zamoczonego w wodzie z mydłem (najlepiej szarym). Do roztworu możemy też dodać wyciśnięty sok z czosnku lub cebuli, bądź ocet, które powinny zadziałać na owady odstraszająco.
Czynność tę trzeba powtarzać kilkakrotnie, w krótkich odstępach czasu (co 1-2 tygodnie), gdyż za każdym razem na roślinie będą znajdowały się owady w różnych stadiach rozwoju, przez co cześć z nich może być przez nas niezauważona i pominięta.

Polecamy: Naturalny olejek neem do oprysków przeciw szkodnikom i chorobom roślin. Sprawdź, co to jest i jak go stosować

Rozpoczynającą się inwazję szkodnika możemy też zahamować, stosując opryski z gotowych preparatów na bazie olejów (np. rydzowego - EMULPAR Spray - Target). Olej, pokrywający ciała szkodników, zatyka ich otwory oddechowe, w wyniku czego owady się duszą i giną. Środki olejowe mogą natomiast nie pomóc, jeśli owadów na roślinie jest dużo i to w różnych stadiach rozwojowych.
Wtedy oprócz ręcznego ich usuwania za pomocą patyczków, musimy zastosować jeden z aktualnie polecanych preparatów ochrony roślin.

Jeśli jednak będzie to preparat w formie oprysku, musimy pamiętać o zachowaniu ostrożności, stosując środki ochrony osobistej (rękawiczki, maseczki, okulary) i wykonując oprysk na wolnym powietrzu. Preparatów chemicznych nie możemy też używać, jeśli roślina ma zastosowanie kulinarne (np. liść laurowy), gdyż chemikalia kumulują się w różnych jej częściach, po czym trafiają do naszego organizmu.

A jakie rośliny tarczniki atakują najchętniej? Bardzo różne i choć można spotkać je na roślinach ogrodowych, w tym głównie krzewach (np. pigwowcach, irgach) i drzewach liściastych (np. jabłoniach, śliwach, lipach, wierzbach). Jednak najczęściej wybierają rośliny uprawiane w mieszkaniach lub pod osłonami, gdyż ciepło i suche powietrze sprzyja ich rozwojowi. Do ich ulubionych gatunków należą m.in.

• laury (liście laurowe),
• anturia,
• palmy,
• draceny,
• storczyki,
• cytrusy,
• juki,
• bluszcze,
• gerbery,
• filodendrony,

jednak nie gardzą też innymi roślinami.
Na kwiatach domowych zwykle pojawiają się wraz z nowymi, świeżo zakupionymi, ale już zainfekowanymi roślinami, ale do mieszkania mogą trafić też ze skażonym podłożem.