Uroczysko Grądziki. Niezwykła ziemianka partyzantów Armii Krajowej czeka na turystów (zdjęcia)

- Bunkier ten na pewno nie służył do walki, lecz schronienia - opowiada leśniczy z Kolnicy Karol Chodkiewicz. - Było to bardzo bezpieczne miejsce, bo wśród bagien.

Ziemianka usytuowana jest na piaszczystej wydmie, ma ponad dwa metry wysokości. Schodzi się do niej drewnianymi schodami. W środku są dwie drewniane prycze i niewielka „koza”, która służyła do gotowania kawy czy podgrzewania posiłku. W warunkach partyzanckich był to, jak podkreśla leśniczy, luksus.

Z pomocą historyków leśnicy ustalili, że bunkier został wybudowany w połowie 1943 roku. Stanowił część obozowiska partyzantów. W sąsiedztwie były więc szałasy, magazyny, kuchnia polowa, a w największej sośnie - ołtarz. Ale dziś nie da się go odtworzyć.

Zobacz także: Widział jak ryś czatował na zająca. Niezwykła przygoda leśnika

Podobno o istnieniu obozowiska ktoś doniósł żandarmom ze Sztabina. Ale ci nie chcieli podejmować działań.

Na ślad ziemianki, a właściwie dziurę w ziemi leśniczy Chodkiewicz trafił w 1982 roku. - Początkowo sądziłem, że to skutek działania kłusowników - opowiada. - Ale okazało się, że to bunkier z czasów wojennej zawieruchy.

Nadleśnictwo postanowiło więc go zrekonstruować. Prace zakończyły się ponad dwa lata temu, a ziemianka została włączona w Szlak Orła Białego. To około 80-kilometrowa trasa wiodąca przez Puszczę Augustowską, na której znajduje się kilkadziesiąt miejsc i obiektów związanych ruchem oporu. Ale bunkier w uroczysku Grądziki jest jedyny i największy. - Turystom, którzy odkryją ziemiankę odradzamy wchodzenie do środka - mówi Jarosław Krawczyk, rzecznik prasowy RDLP w Białymstoku. - Właz może się zamknąć, a otworzyć go można jedynie od zewnątrz.

Chętni, aby bunkier obejrzeć w środku powinni kontaktować się z Nadleśnictwem Augustów.

Magazyn Informacyjny 23.02.2018