Ze stepów na wyspy

Kołchoz nr 16
Dziadek urodził się 30 sierpnia 1921r. Mając 21 lat został wywieziony wraz z rodziną do Kazachstanu w rejon Aktubińsk, do województwa Timir, kołchozu 16. Wtedy z Kubry Sowieci wywieźli jeszcze rodzinę Gackich - wdowę i trzy córki: Irenę, Helenę i Jadwigę (w wieku 16, 12 i 9 lat) oraz rodzinę Gołasiów z dwoma synami: Tadeuszem i Eugeniuszem (9 i 2 lata). A także wiele rodzin z sąsiednich miejscowości - Słucza, Radziłowa, Obrytek, Gardot.

W Kazchstanie zesłańcy mieszkali w gliniankach. Panował straszny głód, pod chaty podchodziły wilki.

Gdy w różnych miastach Związku Radzieckiego zaczęła tworzyć się polska armia pod dowództwem gen. Władysława Andersa, dziadek postanowił do niej wstąpić. Musiał przejść około 1000 km pieszo, potem jechał ukryty w pociągu, by dostać się do Taszkientu. Z innymi polskimi żołnierzami trafił do Iranu, do portu Pachlawia. Podróż trwała trzy dni. Przez ten czas każdy żołnierz dostał jednego solonego śledzia. Gdy dotarli, wielu nie mogło iść o własnych siłach. W Pachlawii wojsko polskie zostało przekazane pod dowództwo angielskie.

Powrót do ojczyzny
Z Pachlawii po miesiącu żołnierze wyjechali do Palestyny. Tam 15 lipca 1942 roku złożyli przysięgę, otrzymali broń i przygotowywali się do działań wojennych. Jednostka wojskowa, w której służył dziadek, wysłana została do Syrii, Iraku, Iranu, Libanu, Palestyny i Egiptu (Port Said). Z Port Saidu przetransportowano żołnierzy do Port Taranto na front włoski. Tutaj jednostka brała udział w wyzwalaniu Włoch.

Dziadek został ranny w bitwie pod Monte Cassino, leżał trzy miesiące w szpitalu. Po wojnie wyjechał do Anglii, lecz nie chciał żyć na obczyźnie - szybko wrócił do Polski. Zmarł 17 grudnia 2006 roku.