Prezydent za kratami

Powstanie i poświęcenie kaplicy było związane z reformą więziennictwa. Zapewnienie opieki duchowej miało nie tylko wymiar religijny, ale też wychowawczy. Pierwszym kapelanem został Paweł Tyszko ze wsi Olszewo (parafia Śniadowo), który nosił imię zakonne o. Arystian.

Jednopiętrowy gmach stanął przy ul. Wiejskiej, obok pl. Pocztowego, w 1825 r. Do więzienia, przewidzianego na 175 osób, trafiali nie tylko pospolici złodzieje i przestępcy. Szczególną grupę stanowili więźniowie polityczni, w tym uczestnicy powstań narodowych. Zwłaszcza po powstaniu styczniowym w celach zaczęło brakować miejsc. Postanowiono wybudować nowy obiekt.

Uroczyste rozpoczęcie budowy gmachu więzienia z udziałem gubernatora łomżyńskiego Romana Essena nastąpiło w kwietniu 1891 r. Budynek zaprojektował architekt Feliks Nowicki (autor projektu kompleksu koszarowego). W grudniu 1892 r. nastąpiło poświęcenie nowego budynku więzienia przy Szosie Śniadowskiej (dziś aleja Legionów), znajdującego się w odległości nieco ponad pół kilometra od ówczesnych granic miasta. Dwupiętrowy budynek zajmowały więzienne władze. Obok mieścił się budynek administracyjno-gospodarczy, do którego przylegały dwa trzypiętrowe skrzydła. Nie zabrakło też miejsca na kaplice dla więźniów prawosławnych i katolickich i dla wyznawców mojżeszowych. Naczelnikiem został Polak, który przez 5 lat kierował też "starym" więzieniem. Był to Henryk Maciejewski, późniejszy prezydent Łomży w latach 1903-1915.

Nowoczesny charakter placówki potwierdzało zainstalowanie telefonu. Także warunki higieniczne były tam bardzo dobre. We "Wspólnej pracy" z 1911 r. można przeczytać, że "wielkim plusem łomżyńskiego więzienia jest wzorcowa czystość wewnątrz" Jednocześnie autor tekstu ubolewał, że łomżyński Magistrat choć w części nie naśladuje placówki pod względem czystości.
Więzienie zostało zniszczone w 1944 r. Z kompleksu zachowały się dwa budynki, gdzie obecnie mieszczą się: Państwowa Szkoła Muzyczna i Archiwum Państwowe.