Święto Apostoła Jana Teologa w Monasterze Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy w Supraślu

Uroczystości rozpoczęło całonocne czuwanie, któremu przewodniczył biskup supraski Andrzej, a Świętą Liturgię poprzedziło poświęcenie wody. W główny dzień święta, Boską Liturgię, w asyście duchowieństwa, odsłużyli Arcybiskup Białostocki i Gdański Jakub, oraz Biskup Supraski Andrzej - czytamy na stronie Monasteru w Supraślu.

Święty Jan Teolog, towarzyszy supraskiemu Monasterowi od samego początku - przypomniał Władyka Jakub, w swoim słowie do przybyłych duchownych, ojców Monasteru oraz parafian - gdyż pierwsza drewniana cerkiewka, jaka powstała jeszcze przed wybudowaniem murowanej cerkwi Zwiastowania, była właśnie pod patronatem świętego Jana. To ona była początkiem Monasteru, a w konsekwencji również i miasta Supraśl. Po za tym, w okresie, kiedy cerkiew Zwiastowania była zburzona, a Monaster zamknięty, dzień pamięci świętego Jana, był głównym świętem supraskiej parafii.

Tu zobacz jak wyglądały uroczystości w najdalej wysuniętej cerkwi prawosławnej na wschód Polski w Mostowlanach:

Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Apostoła Jana Teologa, Ławra Supraska – jeden z pięciu prawosławnych klasztorów męskich w Polsce. Podlega diecezji białostocko-gdańskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Monaster został ufundowany przez Aleksandra Chodkiewicza przed 1497 r. Początkowo jego siedzibą był Gródek. W 1501 r. rozpoczęto budowę zabudowań monasterskich w Gródku, jednak kilka lat później zakonnicy przenieśli się w inne miejsce – na uroczysko Suchy Hrud w pobliżu dzisiejszego Supraśla. W 1510 r. w nowej siedzibie klasztoru rozpoczęto prace nad główną cerkwią – obronną świątynią pod wezwaniem Zwiastowania. W XVI w. monaster w Supraślu stał się jednym z najważniejszych ośrodków prawosławnych w I Rzeczypospolitej. Zakonnicy zajmowali się także gromadzeniem i kopiowaniem ksiąg.

Po znalezieniu się Supraśla pod zaborem rosyjskim, w 1824, klasztor został przejęty przez Rosyjski Kościół Prawosławny. Prawosławny męski monaster funkcjonował do 1915 r., gdy mnisi udali się na bieżeństwo. W okresie międzywojennym zabudowania klasztoru należały do salezjanów. W 1944 r. wycofujący się Niemcy wysadzili w powietrze główną cerkiew monasterską. Po wojnie w obiektach klasztornych działała szkoła rolnicza, od lat 80. XX wieku zabudowania były stopniowo przekazywane Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu.

Zespół klasztorny przy ulicy Klasztornej jest również siedzibą Akademii Supraskiej oraz miejscowej parafii prawosławnej. Na terenie monasteru znajduje się też Muzeum Ikon.