Wcale mnie to nie dziwi, że dzieci piją alkohol

A oto przepis na dumę z naszych dzielnych maluchów. Po pierwsze: zawsze zapraszajmy berbecia do suto zastawionego stołu i wlewajmy mu kompocik do kieliszeczka. Jak wychyli do dna, to towarzystwo powinno wznieść radosny toast czymś mocniejszym na potwierdzenie, że dzieciak nie w ciemię bity.

Jak maluch patrzy, kiedy popijamy piwko przed telewizorem, bo przecież inaczej nie da się znieść sportowych emocji, to dajmy mu trochę spróbować.

Zabierajmy pierworodnego do knajpy - najlepiej, żeby był jeszcze w wózeczku. Niech i bobas ma coś od życia.

Po imprezce wtoczmy się do chałupy wieczorem i koniecznie weźmy dziecko na rozmowę. Wtedy z pewnością odezwą się w nas rodzicielskie uczucia. Łatwiej wytłumaczyć maluchowi jak żyć. Skorzysta cała rodzina, bo będzie miała dobitny dowód na dobrodziejstwo alkoholu.

O przywilejach nie zapomina także władza. Każdego dnia, 24 godziny na dobę, na przyjęcie opoja czeka „hotel”. A tam - opieka lekarska, kąpiele, pogadanki, kontakt z ludźmi. Ach, jak w delegacji, tyle że z pokaźnym rachunkiem. To tylko niewielki koszt za ewentualny wstyd spoczywania pod płotem sąsiada.

Przywilejami pijany cieszy się też w służbie zdrowie. Bełkotliwa mowa to przecież nie zawsze skutek nadużycia, więc takiemu obywatelowi należy się komplet badań. Bez czekania przez długie miesiące. No i jak tu nie pić?

Wypijmy więc za zdrowie, zdrowie naszych dzieci i za ich szczęśliwą przyszłość!